การรับรองอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงโดยเข้าใจว่าเป็นข้อกฎหมาย

***การที่โจทก์ยื่นอุทธรณ์โดยมิได้ร้องขอให้มีการรับรองอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงโดยเข้าใจว่าเป็นข้อกฎหมาย และศาลชั้นต้นสั่งรับอุทธรณ์ของโจทก์ เมื่อปรากฏว่าอุทธรณ์ของโจทก์เป็นปัญหาข้อเท็จจริง ก็ไม่เป็นเหตุให้ศาลอุทธรณ์ต้องส่งสำนวนไปให้ศาลชั้นต้นสั่งอุทธรณ์ของโจทก์เสียใหม่ เพื่อที่โจทก์จะได้ยื่นคำร้องขอให้รับรองในข้อเท็จจริง (เป็นกรณีโจทก์ผิดหลงเอง)***

คำพิพากษาฎีกาที่ ๗๐๔๑/๒๕๕๐ โจทก์ซึ่งเป็นผู้อุทธรณ์มีหน้าที่ดำเนินกระบวนพิจารณาให้เป็นไปตามกฎหมาย การที่โจทก์เพียงแต่อุทธรณ์ขึ้นไปเฉยๆ โดยมิได้ร้องขอให้มีการรับรองอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ทั้ง ๆ ที่มีเวลาที่จะดำเนินการแต่โจทก์ก็หาดำเนินการไม่ถึง แม้โจทก์จะอ้างว่าเหตุที่ไม่ดำเนินการเพราะโจทก์เข้าใจว่าเป็นปัญหาข้อกฎหมายก็เป็นความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนของโจทก์เอง จึงไม่อาจถือได้ว่าเป็นความบกพร่องของผู้อื่น จึงไม่มีเหตุที่ศาลอุทธรณ์ภาค ๗ ต้องส่งสำนวนพร้อมอุทธรณ์ไปให้ศาลชั้นต้นพิจารณาสั่งอุทธรณ์ของโจทก์เสียใหม่

อ้างอิง หนังสือรวมคำบรรยายเนติบัณฑิต 2/70 วิชา กฏหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง ภาค3 (อ.อรรถนิติ ดิษฐอำนาจ) เล่มที่6 การบรรยายครั้งที่5