กรณีที่มีการพูดโทรศัพท์ขู่เข็ญผู้เสียหาย จนผู้เสียหายกลัวกระทั่งยอมนัดหมาย ให้นําหลักฐานมาให้ดูและเตรียมเงินไปให้บางส่วน แม้ผู้เสียหายแวะปรึกษาหรือแจ้งความต่อเจ้าพนักงานตํารวจให้ทราบถึงเหตุร้ายที่จะเกิดขึ้นแก่ตนและครอบครัว ก็เป็นการแจ้งเพื่อขอความคุ้มครองจากพนักงานเจ้าหน้าที่ตามที่ประชาชนพึงกระทํากันตามปกติ ภายหลังจากที่ผู้เสียหายยอมตามที่จําเลยข่มขู่ไปแล้ว กรณีไม่ใช่ผู้เสียหายไม่เกิดความกลัว และไม่ยอมทําตามการขู่เข็ญของจําเลยทั้งห้า ฉะนั้น การกระทําของจําเลยทั้งห้า จึงเป็นความผิดฐานร่วมกันกรรโชกสําเร็จแล้ว ไม่ใช่อยู่ในขั้นพยายาม (ดูฎีกาที่ ๙๕๑/๒๔๗๔, ฎีกาที่ ๑๗๔๓/๒๕๓๐)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น